Stjórnlaus hlátur og/eða grátur þýðir að einstaklingurinn getur, óháð því skapi eða ástandi sem hann er í, skyndilega sprungið úr hlátri eða farið að hágráta án þess að vilja það og án þess að geta hætt. Það gerist vegna þess að sú starfsemi heilans sem á að draga úr tilfinningasveiflum er skert. Þegar viðbrögð einstaklings þykja óviðeigandi verður það oft vandræðalegt fyrir hann sem og fólkið sem hann umgengst.

Hannes var við jarðarför þar sem mikil sorg ríkti en skyndilega tók hann að hlæja upphátt og gat ekki hætt. Fólk sneri sér við og starði, presturinn þagnaði en Hannesi leið mjög illa og upplifði sig hræðilega vandræðalegan.

  • Mikilvægt er að vita að stjórnlaus grátur og/eða hlátur getur verið MS-einkenni. Það skapar skilning á annars óskiljanlegri hegðun og getur mögulega komið í veg fyrir misskilning.
  • Nauðsynlegt að upplýsa þá sem umgangast einstaklinginn, sérstaklega börn, að um MS-einkenni sé að ræða en ekki viðbrögð við einhverju sem þau hafa sagt eða gert.
  • Þegar einstaklingur finnur að ósjálfráður grátur eða hlátur er í uppsiglingu getur það hjálpað að hann reyni að afvegaleiða sjálfan sig vísvitandi með því að hugsa um eða takast á við eitthvað allt annað t.d. með því að horfa á úrið sitt, hreyfa tærnar eða lyfta augabrúnum og galopna augun.
  • Þegar aðstandandi verður var við að einstaklingur fer að gráta eða hlæja að ástæðulausu er best að sussa ekki á viðkomandi þar sem það eykur aðeins á hláturinn eða grátinn. Stundum er best að láta sem ekkert sé á meðan kastið gengur yfir.
  • Þunglyndislyf geta stundum hjálpað.

Nikulás, 7 ára sonur Óla, kom heim úr skólanum dag einn og sagði pabba sínum stoltur og glaður frá því að sagan um sumarfríið, sem hann hafði lesið upp fyrir bekkinn, hefði hlotið mikið lof kennarans. Óli brást við með því að fara að hágráta, ófær um að segja nokkuð við Nikulás. Nikulás hljóp við það inn í herbergið sitt. Þegar móðir hans spurði við kvöldverðarborðið hvernig hefði verið í skólanum svaraði hann því til að ekkert sérstakt hefði gerst um daginn. Hann sagði ekkert um lof kennarans.

Eftir þetta kvöld hætti Nikulás að tala um það sem hann gerði og það leið langur tími áður en fjölskyldan skildi af hverju. Foreldrarnir útskýrðu þá fyrir Nikulási að faðir hans færi stundum að gráta eða hlæja og að það hafði ekkert með hann að gera. Eftir það passaði fjölskyldan upp á að tala við Nikulás þegar pabbi hans fékk grát-/eða hláturkast og með tímanum sætti Nikulás sig við að pabbi hans væri bara svona.